Op deze pagina vindt u wat informatie over De VogelRok. Op de achtergrond hoor u de muziek van het laatste stuk van De Rit. Deze muziek is ook te vinden op de pagina Download.
|
| Kostprijs: |
25 miljoen gulden. | |
| Duur rit: |
101 Seconden. | |
| Tracklengte: |
700 meter. | |
| Maximum snelheid: |
65 Km/u. | |
| Hoogste afdaling: |
19 meter. | |
| Aantal treinen: |
3 | |
| Personen per trein: |
24 (2 x 2 x 6) | |
| Capaciteit: |
1600 Bezoekers per uur. | |
| Oppervlakte gebouw: |
3000 vierkante meter. | |
| Hoogte gebouw: |
25 meter. | |
| Lengte VogelRok: |
22 meter. | |
| Themaontwerp |
Ton van de Ven | |
| Maker achtbaan: |
Vecoma | |
| Muziek: |
Ruud Bos | |
| Aanvang Bouw: |
15 februari 1997 | |
| Opleveringsdag: |
19 december 1997 | |
| Openingsdag: |
9 april 1998 |
|
Mijn naam is Sinbad. Je hebt vast wel eens van mij gehoord, want ik ben de rijkste en beroemdste koopman van Bagdad. Maar ik ben niet altijd zo rijk en beroemd geweest. Daar heb ik zeven grote zeereizen voor moeten maken. Ik zal je het verhaal over de wonderlijkste van die reizen vertellen...Nadat mijn schip al in veel havens was geweest, kwamen we bij een eiland. We zagen prachtige fruitbomen en rivieren met water dat zo helder was als kristal. Overal groeiden mooie wilde bloemen en de vogels zongen prachtig. Zo te zien leefden er geen mensen op het eiland. Ik besloot op onderzoek uit te gaan... Met een roeiboot voer ik naar het strand en begon een heuvel te beklimmen. Halverwege de heuvel werd ik moe en ging in het gras liggen om uit te rusten. Ik viel al snel in slaap... Tegen de avond werd ik wakker en tot mijn schrik zag ik dat het schip was weggevaren. Ik tuurde over het water en kon nog net in de verte de witte zeilen zien. Toen werd ik bang. Ik klom naar de top van een heuvel om te kijken of er aan de andere kant een dorp of een stad lag. Maar er was niets dat erop wees dat er mensen op het eiland woonden. Wel zag ik in de verte een vreemd wit gebouw. Het had de vorm van een halve bol. Ik liep ernaar toe, maar een deur kon ik niet vinden. Plotseling werd het donker om me heen en ik voelde een windvlaag. Ik keek naar boven en zag een reusachtige vogel. De vogel landde op de halve bol en spreidde zijn vogels uit. Hij was zo groot dat ik ervan overtuigd was dat het een Rok was. De halve bol was het zichtbare deel van haar ei. Ik had over deze wonderlijke vogel veel verhalen gehoord, maar die had ik nooit geloofd. En nu lag ik onder één van haar vleugels... De Rok viel in slaap. Ik deed mijn tulband af en één uiteinde van de lap bond ik aan een poot van de vogel. De poot was zo dik als een boomstam. Het andere uiteinde bond ik rond mijn middel. Ik lag de hele nacht wakker... Het werd dag. De Rok klapte met haar vleugels en vloog met een oorverdovende schreeuw weg. Ze was zo sterk dat ze niet eens merkte dat ik aan haar poot vastgebonden zat. De vogel vloog hoger en hoger. Ik hield me stevig vast. Eindelijk begon ze te dalen en ze landde in een diep dal. Snel maakte ik de lap los. Meteen daarna vloog de vogel weer weg met een grote, zwarte, kronkelende slang in haar bek. Het dal lag tussen hoge, steile bergen. Ik wist dat ik die nooit zou kunnen beklimmen. Opeens scheen er een vreemd licht in het dal. Toen ik goed keek, zak ik dat het licht van de ochtendschemering door miljoenen diamanten werd weerkaatst. Overal zag ik deze kostbare stenen. Sommige waren zó groot dat ik mijn ogen niet kon geloven. Nooit eerder, zelfs in de rijkste huizen van Bagdad, had ik zulke grote diamanten gezien. Maar... tussen de diamanten kronkelden giftige slangen. Ze sisten en lieten hun lange scherpe tong zien. Toen wist ik dat ik in het Dal van de Diamanten terechtgekomen was, een dal waaruit nog nooit iemand levend was teruggekeerd. Ik was doodsbang. Gelukkig kwam de zon op en verdwenen de griezelige slangen in hun donkere holen. Ik zwierf de hele dag door het dal op zoek naar water en een veilige schuilplaats voor de nacht. Eindelijk vond ik een kleine grot. Ik keek eerst goed of de grot leeg was en daarna trok ik een grote steen voor de ingang. Die nacht deed ik geen oog dicht. Ik hoorde slangen sissen en soms lieten ze hun akelige tong door de openingen langs de steen zien. Eindelijk kwam de zon op. De slangen kropen weer in hun hol. Voorzichtig ging ik de grot uit. Vlakbij de grot lag een dood schaap. Ik moest snel opzij springen, want er vielen nog drie dode schapen langs de berg naar beneden. Toen ik naar boven keek, zag ik een groep mannen op de bergtop staan... Ik had wel eens gehoord hoe de bergbewoners diamanten uit het dal haalden. Ze gooiden dan doden schapen in het dal. Soms bleven diamanten in de vacht van zo'n schaap steken. Roofvogels zouden de schapen oppakken en naar hun nest in de bergen brengen. De mannen volgden de vogels dan naar hun nest en verjoegen ze. Daarna haalden ze de diamanten uit de vacht van de schapen. Dit was mijn kans om uit het dal te komen. Eerst stopte ik zoveel mogelijk diamanten in mijn zakken en in de geldtas die ik altijd onder mijn kleren draag. Daarna bond ik mezelf met mijn tulband aan een schaap vast. Niet lang daarna werd het dal van de diamanten opnieuw helemaal zwart. Een grote Rok had zijn vleugels gespreid en kwam in razende vaart op me af. Hij pakte het schaap met zijn reusachtige klauwen en vloog naar zijn nest. Voordat ik mij van het schaap kon losmaken, begon de Rok al van het schaap te eten. De scherpe snavel kwam steeds dichter bij mijn gezicht... Plotseling vloog de vogel op. Hij was geschrokken van een groep mannen die schreeuwden en stenen naar het nest gooiden. Ik maakte me snel los en riep naar de mannen wie ik was. Toen ik vertelde hoe ik uit het dal was gekomen, namen ze me mee naar hun tentenkamp en brachten me bij hun hoofdman. Die gaf me te eten en te drinken. Ook mocht ik een bad nemen, want ik stonk verschrikkelijk naar schapenbloed. De mannen wezen me de weg naar de dichtstbijzijnde stad. En daar verkocht ik de diamanten - op één na - voor een heleboel geld. Toen was ik een rijk man. Ik kocht een vloot schepen en reisde terug naar Bagdad. De steen die ik niet heb verkocht, draag ik nog steeds op mijn tulband, als herinnering aan het Dal van Diamanten en... aan VogelRok. |
|
In het Brabants Dagblad verscheen eind 1996 voor het eerst een artikel over VogelRok met de ronkende titel: "De enige attractie die nog ontbreekt". In het artikel werd een eerste tip van de sluiter opgelicht: "Het Kaatsheuvelse park gaat nu toch een overdekte rollercoaster realiseren." Eerdere plannen om de bestaande Python om te bouwen tot een superachtbaan gingen vanwege de hoge kosten niet door. Gekozen werd uiteindelijk voor een geheel nieuwe baan. Want een affiche zonder een zogenoemde dark/thrill ride in het aanbod kan tegenwoordig eigenlijk niet meer. Onder meer Disneyland Parijs (met Space Mountain), het Duitse Phantasialand en ook Bobbejaanland bij Turnhout gingen de Efteling al voor. In Nederland was attractiepark Hellendoorn met de Rioolrat de eerste, en tot dusver enige, donkere achtbaan. Maar die in Kaatsheuvel zal, zo verzekert directeur Van Daele, met geen enkele andere te vergelijken zijn. Thema, creatieve uitwerking en effecten met geluid, licht, temperatuur en geur zullen de rollercoaster met een speciale Efteling-saus overgieten. Ontwerper Ton van de Ven heeft daarvoor een, nog niet prijsgegeven, bestaand sprookje als basis genomen. Ook de vormgeving van het gebouw is bedacht door de creatieve man van de Efteling. Blikvanger aan de buitenkant wordt het ronde koepeldak met schubben en staketsels. Vanaf de bovenste ring zal onafgebroken water naar beneden stromen op de onder gelegen groene aankleding. De keus voor een overdekte achtbaan is, afgezien van de behoefte bij de jongere parkbezoekers, mede bepaald door de strenge milieueisen van geluid. Van Daele: "Van geluidoverlast zal hierdoor geen sprake zijn". Ook voor wat betreft de maximaal toegestane hoogte van het gebouw blijft de Efteling binnen het bestemmingsplan. "We gaan nu gewoon een stukje onder de grond met de attractie." Op deze manier wordt een vrijstellingsprocedure, en daarmee de kans op eventuele bezwaren, vermeden. De rollercoaster, die 25 miljoen gaat kosten, krijgt een capaciteit van zo'n 2000 bezoekers per uur. Er wordt gereden vanaf twee perrons met maximaal vijf treintjes. Een ritje zal ruim anderhalve minuut duren. Weliswaar zonder loopings, maar met hoge snelheid in het pikkedonker. "Die wordt echter door twee of drie impulsen met licht en beeld onderbroken", ligt Van Daele alvast een tipje van de sluier op. Het gebouw zal een oppervlakte van ongeveer 3000 vierkante meter (50 x 60 meter) in beslag nemen. De plaats van de nieuwe attractie is parkeerterrein Noord aan De Horst. "De ingang komt tussen het café-restaurant en Carnaval Festival te liggen. We willen tegelijkertijd de hele gevel van het plein Noord mee aanpakken en een uitstraling geven die meer bij de Efteling past dan nu het geval is." Met het bouwrijp maken van het terrein wordt binnenkort al begonnen om op 15 februari 1997 het officiële startsein voor de nieuwbouw te kunnen geven. De oplevering staat gepland op 1 januari 1998. "We hebben dan ruimschoots de tijd om de baan te testen, zodat de nieuwe coaster meteen bij aanvang van het seizoen '98 kan rijden", zo stelt directeur Van Daele. |
|
Het lijkt een beetje alsof grote nieuwe attracties in de Efteling altijd een jaar te vroeg of te laat komen: Fata Morgana opende zijn deuren een jaar vóór de vijfendertigste verjaardag van het park, Droomvlucht was pas - door technische moeilijkheden - een jaar na de veertigste verjaardag voor het publiek toegankelijk en ook VogelRok wordt aan het publiek gepresenteerd een jaar nadat de Efteling nogal uitbundig zijn vijfenveertigste verjaardag vierde. 1998 is overigens een sleuteljaar in de geschiedenis van de Efteling, want niet alleen is VogelRok de grootste en duurste attractie die de Efteling ooit heeft gebouwd, maar voor het eerst in tien jaar werd het - ietwat verwaarloosde - Sprookjesbos weer aangepakt, met een nieuwe bestrating, ontelbare verbeteringen en veranderingen en twee gloednieuwe sprookjes: Repelsteeltje en Klein Duimpje. En alsof dat nog niet genoeg was, is er dit jaar ook een gloednieuwe Sprookjesshow, met nieuwe decors en nieuwe liedjes over de zeemeermin, de wolf en de zeven geitjes en Assepoester. Voor de bouw van VogelRok werd het hele centrale plein in het Noorderpark heraangelegd. Het achtbaangebouw werd gebouwd op het oude parkeerterrein Noord. Het entreegebouw werd opgetrokken tussen het Carnaval Festival en het Café-restaurant. Hiervoor moest de ingang van het Carnaval Festival verplaatst worden: die is nu vlak naast de souvenirwinkel. De oude 'Jokie de Pretneus-souvenirshop' werd helemaal met de grond gelijk gemaakt en een nieuwe winkel die drie keer zo groot is als de oude, werd op dezelfde plaats gebouwd. Het plein is helemaal bestraat met geelbruine klinkers en her en der zijn bomen aangeplant. Je herkent het oude plein niet meer. |
|
Wat je ook van de attractie zelf mag vinden, één ding staat vast: de architectuur van VogelRok hoort bij de mooiste en meest impressionante van alle Eftelingattracties. Voor het entreegebouw staat een immens grote, tweeëntwintig meter lange Vogel alle bezoekers hongerig aan te staren. Z'n hoofd en schouders bewegen en het publiek moet tussen z'n twee poten door de attractie in. Achter deze Vogel is een exotische muurschildering met een zeelandschap aangebracht. Via een kleine gang met een waterval kom je in de eerste van drie grote wachtruimten terecht. De wachtruimtes zijn heel mooi ingericht en ook hier is de zee overal aanwezig: de meandering is geschilderd in oceaangroen en op de muren zijn grote golven getekend. Het is er aardig donker en in de ruimtes worden laserstralen geprojecteerd die wachtende bezoekers met de hand van richting kunnen laten veranderen en geluiden doen maken. Voor het eerst kun je ook op de achtergrond de originele muziek van Eftelinghuiscomponist Ruud Bos beluisteren. De derde wachtruimte is tegelijk ook het station, waar de treinen binnenkomen en arriveren. Dit is de mooiste ruimte van allemaal, met prachtige doeken aan de muur, een Oosters aandoende kleurencombinatie, een groot schilderij van Sinbad en de VogelRok en natuurlijk de perrons met de treinen. |
|
VogelRok is dus echt wel een donkere achtbaan. Dat wil zeggen dat het grootste deel van de rit wel degelijk voor het grootste deel in het donker plaats vindt. Na een scherpe bocht naar rechts word je héél snel omhoog getakeld. Net voor de eerste grote val van 19 meter (aan 65 km per uur) zie je een drietal kleine vogels oplichten. Ook de rest van de rit is zo donker als de nacht, op een paar lichtflitsen na (op dit punt wordt de actiefoto gemaakt). Je cirkelt langs een grote VogelRok en op het eind vlieg je ook nog eens een bijzonder feeëriek verlichte tunnel door. Wat de rit zo bijzonder maakt zijn niet zozeer de dingen die je te zien krijgt, maar wel wat je hoort en voelt: VogelRok is een belevenis die je in de eerste plaats ondergaat. Zo is het nieuwe Eftelingwereldwonder de enige niet-Disneyrollercoaster ter wereld met muziek aan boord. Door zes verschillende speakers speelt een nauwkeurig getimede, orkestrale score (eveneens van Ruud Bos) die heel spannend begint en eindigt met een geweldige climax. In de zitjes zit bovendien een bijzondere basspeaker die extralage trillingen voortbrengt. Boven alles gaat de baan snel: 65 km/u is weliswaar minder snel dan de Python (topsnelheid: 85 km/u), maar met grote ventilatoren wordt veel wind geproduceerd, zodat je stukken sneller lijkt te gaan dan je in werkelijkheid zou vermoeden. Door de enorme snelheid was het niet echt mogelijk om veel decors te bouwen en ook nu moet je eigenlijk een paar keer de rit doen om precies te zien wat alle lichtflitsen en effecten precies zijn. Het spectaculairst is de rit in het eerste wagentje (vooral door de windeffecten), maar achteraan in de trein zie je het meest. |
