De Villa Volta

Op deze pagina is wat meer informatie over De Villa Volta te vinden. Op de achtergrond hoort u muziek die wordt gespeeld tijdens De Hoofdshow van de Villa Volta. Deze muziek is ook te vinden op de pagina Download. Op deze pagina vindt u ook de teksten die worden vertelt bij de voorshows van de Villa Volta.

Technische Gegevens:

	Duur Hoofdshow:	2:35 minuten.
	Personen in het gebouw:	3 x 80 personen
	Capaciteit:	1200 personen per uur
	Aantal ontwerpen:	70
	Kosten:	10 Miljoen gulden
	Oppervlakte tuin:	4500 Vierkante meter
	Bouwstijl:	Victoriaanse Patriciërs woning

Voorshow 1:

Dit is het introductieverhaal van Villa Volta, zoals het in de eerste ruimte van de Villa te horen is, verteld in 3:37. In het midden van de 18e eeuw overspoelden golven van geweld onze Brabantse Kempen en het Limburgse platteland. Horden van gewetenloos boevenpak trokken plunderend en brandstichtend door onze vredige dreven. Zij noemden zich: "de Bokkenrijders", naar schimmige luchtgeesten, die volgens een Middeleeuwse mythe, op bokken gezeten door de donkere nachtelijke hemel scheerden en zelfs afgesloten huizen konden binnendringen. De mythe verhaalt, dat dit duivelse leger van Bokkenrijders hun einde vond in een gruwelijke slag, hoog in de hemel boven de Postelse abdij. Zestig lange jaren oefende de bende een waar schrikbewind uit. Hun satanische gildeteken, een bokkenpoot, vervulde eenieder met huiver, en angst..... Hoort hier het verhaal van Hugo, Hugo van de Loonsche Duynen, die zich bij dit gemene pak van rovers aansloot. Een man zonder enig mededogen, bezeten van een tomeloze hebzucht, en gier naar geld...

Het Verhaal van Hugo (Voorshow 2):

Dit is het verhaal van Hugo zelf, zoals hij dat in de tweede ruimte van de Villa zelf vertelt, in 3:45. Dit huis, dit vervloekte huis... het is een hel gelijk. Die ene vervloekte avond in de Belgische Kempen... De zon stond laag en we zochten bedden voor de nacht, maar van dorpen was geen spoor. Maar ineens, in de verte... een groot gebouw. De abdij van Posten, wisten wij. We brachten de paarden in galop, en toen de zon was weggezakt, kwamen we aan bij de kapel. Er was licht achter de ramen en het was er doodstil. Geen monnikenzang of vroom geprevel. Achter de kapeldeur, gouden kelken en zilveren kandelaars voor het oprapen, ha ha ha! Met deze gedachte ramden we de deur! Geen mens... Op het altaar glinsterde de buit. De kaarsen waren ontstoken... vreemd. Mijn mannen kraakten het offerblok, en ikzelf leegde het altaar. En toen, plotseling, op mijn schouder een slanke hand. Ik keek om, en achter mij stond een jonge vrouw, haar ogen vol vuur. Allen zagen haar, en het gerinkel verstomde. Ze leek... te zweven in haar lange witte kleed. Even voelde ik iets van angst, en ze sprak tot mij: "Gij, Hugo van den Loonsche Duynen, gij ontheiligt hier dit huis. Zo kom tot inkeer, en roep niet de toorn des Heren over u af..." Maar ik, ik overwon mijn angst; hoonde haar weg met schampere lach en stootte haar ruw terug. Ik riep de mannen op te gaan en zag dat zij zich oploste in het niets... Een dag later bereikte ik mijn huis. Ik schrok: boven op de gevel stond... ZIJ, de dame uit de kapel! Haar armen wuifden, als wiegden ze op de wind. Ik hoorde haar stem, als zweefde die in mijn hoofd: "Nergens in uw eigen huis, noch waar ook ter wereld, zult gij rust of vrede vinden, nu gij Gods huis geschonden hebt... eerst dan, wanneer een edel mens met het reine geweten van een pasgeboren kind, uw woonstede zal betreden, dan zult gij vrede vinden, in uw huis en in uw hart..." Die ban, mijn gruwelijk lot, is tot op heden niet gebroken... Treed binnen met een reine ziel, opdat de doem valt van dit huis, en mijn ziel de rust verkrijgt, waar ik zo hevig naar verlang..... Dames en heren, let u op! De deuren openen in uw richting. Ladies and gentleman, please stand back. The doors will open in your direction.